Szwedzki szkuner Petrea, zbudowany w 1901r., został odkupiony przez ZHP w 1934r za 29 tyś. koron. Fundusze na jego zakup zgromadzono w całości ze składek społecznych. Żaglowiec, wkrótce został wyremontowany i przekształcony w jednostkę szkoleniową dla harcerzy i studentów.
Głównym pomysłodawcą zakupu i posiadania owego żaglowca, był kierownik Harcerskich Drużyn Żeglarskich – Witold Bublewski. Funkcję komendanta, aż do wybuchu wojny pełnił natomiast gen. Mariusz Zaruski.
Pierwszy rejs Zawisza odbył 29 czerwca 1935r., natomiast dokładnie rok później, jednostka miała swój chrzest. Uczestniczyła w nim ówczesnego pierwsza dama Maria Mościcka, która została matką chrzestną nowej jednostki.
W okresie tych 5 lat, SY Zawisza Czarny, piastował miano największego żaglowca skautowego na świecie, zdolnego również do żeglugi podbiegunowej. Wzbudzał podziw i zazdrość wśród rówieśników polskiej młodzieży, która na jego pokładzie odwiedziła 27 portów w 10 krajach.
W trakcie II Wojny Światowej, do roku 1943, pod nazwą Shwarzer Husar, służył Niemcom do szkolenia podchorążych Kriegsmarine. W końcu porzucony i pozostawiony własnemu losowi, niszczał czekając na ratunek. Odnaleziony już po wojnie, został sprowadzony do Gdyni, niestety nie nadawał się już do remontu. W 1949r. podjęto odholowano go na wody Zatoki Puckiej i zatopiono.
Do lat ’90 ubiegłego stulecia lokalizacja szkunera pozostawała nieznana. Jego pozycję zlokalizował statek do badań podwodnych Centralnego Muzeum Morskiego. Wrak Zawiszy Czarnego spoczywa na głębokości 8m, nieopodal wraku popularnego Kujawiaka.
SY Zawisza Czarny to wrak drewnianego, trzymasztowego szkunera gaflowego o długości 37,5m i szerokości 8m. Średnie zanurzenie jednostki wynosiło 3,1m, natomiast całkowita powierzchnia żagli 432m². Załogę stanowiły 52 osoby.
Źródło: wikipedia.org
