W wodach Morza Bałtyckiego znaleziono dziewiczy i fantastycznie zachowany wrak, którego pochodzenie datowane jest na przełom XV i XVI wieku. Odkrycia dokonał międzynarodowy zespół naukowców przy użyciu najnowocześniejszych zdobyczy robotyki podwodnej. Jest to niezwykle ważne znalezisko, ponieważ wyjątkowo rzadko można trafić na tak dobrze zachowane wraki z tego okresu.
Wrak po raz pierwszy został wykryty przez Szwedzką Administrację Morską (SMA) jako cel skanowania sonaru bocznego w 2009 roku, w ramach prac badawczych przy budowie Nord Stream 2, 24 mile morskie od wybrzeża Szwecji. Z informacji podanych do publicznej wiadomości wiemy, że znalezisko znajduje się na wodach międzynarodowych, niemal na środku Bałtyku, na głębokości maksymalnej 140 m. W marcu 2019 r. przeprowadzono serię badań z wykorzystaniem robotów podwodnych, a efekty tych prac zostały podane do wiadomości publicznej w poniedziałek 21 lipca 2019 r.
[blockquote style=”2″]„Nazwaliśmy go Okänt Skepp (nieznany wrak, bezimienny), a powodem, dla którego to zrobiliśmy, było to, że w tamtym czasie nie miał on nazwy. Jest to taki okres, że nie ma nawet tradycji nazywania statków czy okrętów. Nawet jeśli posiadał nazwę, to nie będzie to nazwa, która byłaby wyjątkowa, dla tej konkretnej jednostki” – powiedział kierujący pracami dr Rodrigo Pacheco-Ruiz[/blockquote]
Podczas dokładnych oględzin prowadzonych przez MMT okazało się, że badany obiekt ma wielkie znaczenie archeologiczne i historyczne. Dodatkowo ustalono, że nie dość, że mierzący 16 m wrak swoim rodowodem sięga czasów Krzysztofa Kolumba i Leonarda Da Vinci, to zachował się w sposób wręcz niespotykany na tle innych znanych wraków sprzed pięciuset latach.
Konstrukcja badanego wraku pomimo upływu lat stanowi nadal zwartą całość, dostrzec można obrotowe armaty znajdujące się na pokładzie, część olinowania, drewniany kabestan, pompę zęzową, bukszpryt czy ozdobną rufę, a co więcej, nawet maszty znajdują się nadal na swoim miejscu! Prawdziwym skarbem odkrytym na wraku jest jednak leciutka łódź, służąca do ekspediowania członków załogi z okrętu na brzeg i z powrotem. Znalezisko niezwykle rzadkie a przez to równie cenne.
Pod względem wieku i stanu ogólnego, jest to unikalne znalezisko i najlepiej zachowane, z tych dotychczas odkrytych w akwenie Morza Bałtyckiego. Jest to również kolejny przykład na to, jak łaskawy bywa Bałtyk dla drewnianych wraków, które skrywa w swoich głębinach. Specyficzna mieszanka warunków, takich jak brak światła słonecznego i tlenu czy niska temperatura oraz niewystępowanie świdraka okrętowego, pozwalają zachować zatopione jednostki praktycznie w stanie, w jakim przecinały fale podczas swej ostatniej podróży.
Niewykluczone, że odnaleziona jednostka została zatopiona podczas nieznanej bitwy, toczonej w ramach wojny o niepodległość Szwecji. Był to trwający trzy lata konflikt pomiędzy Szwedami i Duńczykami, który rozegrał się w latach 1521-1523. Możliwe jest również, iż okręt zatonął podczas wojny rosyjsko-szwedzkiej w latach 1554–1557.
Rozmiar statku, kształt doskonale zachowanego dziobu, konstrukcja kotwic oraz masztów i olinowania, są uważane za bardzo podobne do tych, jakie znajdziemy na dwóch mniejszych statkach Krzysztofa Kolumba, Pinta i La Niña, którymi wraz z większym Santa Maria przekroczył Atlantyk i dotarł do Ameryki w 1492 r. Odkrycie na pewno pomoże archeologom morskim i historykom, w lepszym poznaniu niektórych technologii dostępnych dla Kolumba.
Na podstawie badań archeologicznych uważa się, że badany wrak statku może pochodzić z końca XV lub początku XVI wieku (1490-1540). Na pewno jest to jednostka starsza niż legendarny już okręt wojenny Mars, który zatonął w bitwie pod Olandią w 1564 roku, angielski Mary Rose (1510-1545), a także szwedzki okręt wojenny Vasa (1628 r.).
Nad przebiegiem prac archeologicznych i późniejszych badań fotogrametrycznych czuwał dr Rodrigo Pacheco-Ruiz, morski archeolog MMT i ekspert ds. archeologii głębinowej. Działania na wraku były prowadzone we współpracy z Deep Sea Productions, Instytutem Archeologii Morskiej Uniwersytetu Södertörn (MARIS) i Centrum Archeologii Morskiej (CMA) University of Southampton.
Źródło: Informacja prasowa
[pro_ad_display_adzone id=”31298″]
