Zespół archeologów podwodnych z Zakładu Archeologii Podwodnej, Instytutu Archeologii, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu kierowany przez dr hab. Andrzeja Pydyna, po raz kolejny prowadzi badania na Pojezierzu Iławskim. W tym roku realizowany jest wspólny projekt z Instytutem Archeologii z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego z Warszawy, wspierany przez Stowarzyszenia Naukowe Archeologów Polskich.
Badania prowadzone są dzięki wsparciu finansowemu przyznanemu przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w ramach programu – dziedzictwo kulturowe i priorytetu – ochrona zabytków archeologicznych. Grant kierowany przez prof. dr hab. Przemysława Urbańczyka zatytułowany „Niedestrukcyjne kompleksowe rozpoznanie zasobów archeologicznych dna jezior i strefy brzegowej w wybranych akwenach Pojezierza Iławskiego w ramach podwodnego AZP” jest największym projektem tego typu realizowanym w polskich akwenach śródlądowych.
Mimo, że badania trwają dopiero kilkanaście dni przyniosły już spektakularne wyniki. Na jeziorze Łodygowo udało się zlokalizować dwie przeprawy mostowe prowadzące na jedną z wysp. Wzmianki o tych obiektach pojawiały się już w XIX-wiecznych źródłach archiwalnych, pozostałości pali były również widoczne przy bardzo niskich sanach wody tego akwenu.
Jednak dopiero obecne badania pozwalają na powiązanie omawianych przepraw mostowych z licznym materiałem archeologicznym pochodzącym głownie z wczesnego średniowiecza. W trakcie badań odnaleziono wiele fragmentów naczyń ceramicznych oraz liczne kości zwierzęce. Niepokojący jest brak zabytków metalowych, które powinny występować w rejonie przepraw mostowych tego typu.
Może to sugerować, że miejsce to było rabowane przez osoby wykorzystujące wykrywacze metali. Potwierdza to potrzebę badań i ochrony stanowisk tego typu. Na szczęście w innych rejonach strefy brzegowej natrafiono na cenne zabytki metalowe.
Wyspy, strefa brzegowa oraz odnalezione mosty będą przedmiotem badań przez najbliższe miesiące. Prowadzone będą dalsze prospekcje, planowane jest również zastosowanie technologii nieinwazyjnych w celu poznania struktury dna i ewentualnych dalszych konstrukcji zalegających w osadach dennych.
