Zgodnie z pojawiającymi się w sieci informacjami, grupa archeologów podwodnych z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, badająca pod kierownictwem dr hab. Andrzeja Pudyna akweny Pojezierze Iławskiego, dokonała bardzo ciekawego znaleziska. W wodach jeziora Gil Wielki natrafili oni na pozostałości osady z epoki kamienia. Znalezisko jest wyjątkowo cenne, gdyż stanowi jedyną osadę z tego okresu, odnalezioną w polskich wodach.
Był to już kolejny sezon toruńskich archeologów spędzony na eksploracji tajemnic Pojezierza Iławskiego. Wśród wcześniejszych sukcesów należy na pewno wymienić odkrycie średniowiecznych przepraw mostowych m.in. w wodach jezior Jeziorak i Łodygowo. Wspomniane przeprawy pochodzą z XI, XII, XIII i XIV w. Dodatkowo tegoroczne poszukiwania, pozwoliły na wskazanie kolejnych kilkunastu miejsc, stanowiących potencjalne stanowiska archeologiczne.
„W obrębie jednej z płycizn na tym akwenie odnaleźliśmy dużą ilość kości zwierzęcych, pozostałości po narzędziach wykonanych z poroża oraz liczne fragmenty naczyń ceramicznych, wykorzystywanych w różnych okresach przez minione społeczności. Wśród nich naszą uwagę skupiły fragmenty nawiązujące do tradycji późno neolitycznej, prawdopodobnie związane z ludnością tzw. kultury ceramiki sznurowej” – powiedział dr hab. Andrzej Pydyn
W tej chwili naukowcy czekają na wyniki badań fizyko-chemicznych, które pozwolą dokładnie określić z czym mamy do czynienia. Jak informują na swojej stronie archeolodzy z UMK, podobnych stanowisk pozostałych po społecznościach kultury sznurowej pozostało niewiele, jednak te odkryte w innych krajach, pozwalają mieć nadzieję na bardzo duży potencjał badawczy stanowiska.
W trakcie swoich prac na Pojezierzu Iławskim naukowcy z Torunia wykorzystują całą masę nowoczesnych technologii, do bezinwazyjnego pozyskiwania informacji. Dzięki skanowaniu z wykorzystaniem echosondy i sonaru bocznego udało się stworzyć mapy barymetryczne oraz listę lokacji, zakwalifikowanych jako „anomalie”, które przeznaczone są do dalszych badań. Badano również strukturę dna, co było możliwe dzięki wykorzystaniu georadaru.
W tym roku prace realizowane były na jeziorach: Iławskie, Gil Wielki, Drwęckie oraz Grażymowskie. Wspomniane badania są wynikiem współpracy z warszawskim oddziałem Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich. Projekt zatytułowany: „Rozpoznanie zasobów archeologicznych jezior i strefy brzegowej Pojezierza Iławskiego” jest kontynuacją prac z 2013 roku i finansowany jest przez Narodowy Instytut Dziedzictwa w ramach programu: „Dziedzictwo kulturowe” i priorytetu: „Ochrona zabytków archeologicznych”.
Źródło: umk.pl
Fot: Dominika Kofel
