Jak podaje wiele zagranicznych serwisów zajmujących się archeologią i historią, grupie włoskich nurków podczas eksploracji starożytnego wraku, udało się odnaleźć mityczny metal znany do tej pory jedynie z kilku starożytnych podań. Mowa tu o orichalcum znanym m.in. z podań Platona, który opisywał je jako drugi najcenniejszy metal po złocie, a jako miejsce jego pochodzenia wskazywał Atlantydę!
W trakcie prac archeologicznych na wraku w pobliżu Sycylii, z piaszczystego dna udało się wydobyć 39 sztabek dziwnego metalu, który spoczywał tam od 2600 lat! Według ustaleń badaczy jest to mityczne orichalcum.
Co ciekawe opisywany wrak leży w płytkich wodach (ok. 3m głębokości) ok. 300m od miasteczka Gela usytuowanego na sycylijskim wybrzeżu i został odkryty już w 1988r. Jak widać przez ten czas nie odsłonił wszystkich swoich tajemnic i być może najcenniejsza i najbardziej niezwykła część jego ładunku, czekała na odkrycie kolejnych 27 lat.
Szef sycylijskiego urzędu morskiego – Sebastiano Tusa, podczas rozmowy z Discovery News nie krył zadowolenia z dokonanego znaleziska.
„Do tej pory nie udało nam się znaleźć niczego podobnego. Do tej pory znaliśmy orichalcum jedynie z kilku starożytnych tekstów i kilku ozdób” – tłumaczył rozemocjonowany Tusa
Nazwa orichalcum pochodzi od słowa oreikhalos (starożytna greka) i w tłumaczeniu oznacza „górską miedź”. Platon w swoim dialogu Kritias napisanym w V w.p.n.e. opisuje ów metal jako drugi najdroższy po złocie i wydobywany w wielu miejscach mitycznej Atlantydy. W tym samym źródle autor opisuje świątynię Posejdona, która miała być bogato wykończona z użyciem olbrzymich ilości orichalcum, które „błyskało czerwonym światłem”.
Przez wiele wieków skład i pochodzenie metalu było wśród ekspertów tematem gorących dyskusji. Zgodnie z tym co podają starożytne greckie źródła, orichalcum zostało stworzone przez Kadmosa, mitologiczną postać, której przypisuje się korzenie greckie i fenickie. Ów Kadmos miał być również założycielem i pierwszym królem Teb.
Na przestrzeni wieków orichalcum uznawane było za stop złota i miedzi, cyny i miedzi, miedzi i mosiądzu oraz miedzi z bliżej nie znanym dziś metalem. Orichalcum wspominane jest również w antycznych żydowskich pismach, gdzie znajduje się wzmianka o okrętach w świątyni Salomona wykonanych z tego metalu, który był piękny niczym złoto.
Dzięki analizie rentgenowskiej odnalezionych sztabek udało się określić ich skład. W 75/80% jest to miedź z domieszką 15/20% cynku oraz śladowymi ilościami niklu, ołowiu i żelaza. Co ciekawe skład metalu nie przetrwał nie tylko do czasów obecnych, ale już w epoce Platona nie był on znany.
Niestety mimo znaleziska i wielu przypuszczeń, jednoznacznie nie można stwierdzić, czy odnalezione sztaby to mityczne orichalcum. Hipoteza ta, jak to zwykle bywa w świecie nauki, ma również swoich przeciwników. Pozostaje nam jedynie czekać na kolejne znaleziska, które w przyszłości mogą rzucić nieco światła na całą sprawę.
Źródło: news.discovery.com
