Dzisiejszy dzień wykładowy został zakończony. Podsumowując: wysłuchaliśmy 15 prelekcji w 2 salach, konferencje odwiedziło ponad 440 osób a odwiedzającym prezentowało się 40 firm związanych z nurkowaniem.
Relacja z 2 dnia konferencji dostępna tutaj.
Przed uczestnikami jeszcze bankiet który rozpoczyna się w Gdyńskim klubie Boolvar znajdującym w centrum Gemini przy Skwerze Kościuszki. Oczywiście będziemy tam aby relacjonować Wam jak przebiegało losowanie nagród sponsorowanych przez wystawców oraz konkurs fotograficzny.
Godzina 19:00 – Jest to ostatni wykład odbywający się pierwszego dnia konferencji. Sala od samego początku jest zupełnie wypełniona. Prelegentem był Jarrod Jablonsky prezes organizacji GUE oraz firmy Halcyon.
Temat o którym opowiadał to nurkowania na wraku Britannica i logistyka ryzyka. Na początek standardowo poznajemy historię Britannici wybudowanej jako jeden z 3 liniowców linii White Star. Poprzednimi dwoma były Olimpic i Titanic. Przed rozpoczęciem wyprawy nikt tak naprawdę nie wiedziała w jaki sposób statek zatonął. Trzeba nadmienić, że po katastrofie Titanica w Britannice wprowadzono wiele dodatkowych zabezpieczeń. Po tym krótkim wstępie prelegent skupił się na prezentacji ryzyk związanych z nurkowanie w morzu na tak głębokim wraku jak Britannic. Podczas nurkowania na wraku ryzyka można podzielić na kontrolowalne i nie kontrlowalne. Wśród pierwszych można wymienić: zasoby, zespół, oraz głębokość którą można kontrolować. Natomiast spośród drugich: ocean, pogodę, ruch statków oraz pływy. Nurkowania odbywała się z 56 metrowej łodzi CTD FOURCAULT.
Wyprawę wspierali członkowei DAN którzy przeprowadzali badania z wykorzystaniem technologi dopplera na wynurzających się nurkach. Jako dodatkowe zabezpieczenie na linach przy których nurkowie odbywali dekompresję zostały zawieszone zapasowe butle z gazem na głębokościach 36m, 21m i 6m. Nurkowania odbywały się na obiegach pół zamkniętych i zamkniętych. Zespół stanowili bardzo doświadczeni nurkowie z całego świata. Ponieważ nurkowie pochodzili z różnych organizacji pomiędzy nurkami występowały duże różnice szczególnie w konfiguracji gazów.
Kolejna część wykładu obejmowała zagadnienia z analizowania i zarządzania ryzykiem. Ostatnią częścią prezentacji był opis przypadku śmierci Carl’a Spencer’a. Z opisu jasno wynikało jak ważna jest standaryzacja procedur oznaczania gazów, wymiany butli z gazem pomiędzy nurkami oraz wykorzystywanie standardowych gazów.
Godzina 18:00 – to wykład na który na pewno wszyscy czekali . Dr Jacek Kot opowiadał o głębokich przystankach dekompresyjnych.
Już na wstępie głębokie przystanki zostały porównane do jazdy na rowerze czyli w zasadzie czegoś łatwego i przyjemnego. Jednak zaraz potem widzimy na slajdzie rowerzystę na ścieżce nad przepaścią i od razu wiemy, że głębokie przystanki oraz teoria z nimi związana nie są wcale takie proste.
Na początku zostaje przybliżony model Haldana oraz sposób jego ewolucji. Wspólną cechą modeli haldanowskich jest to, że wynurzając się z głębokości należy wykonać duży skok na mniejszą głębokość by zwiększyć gradient ciśnień i przyspieszyć dekompresję. Kolejną rodzinę modeli dekompresyjnych stanowią modele pęcherzykowe dopuszczające powstanie w organizmie pęcherzyków o określonej wielkości. Dalej doktor opowiadał o tworzeniu pęcherzyków na dużych głębokościach i przystankach dekompresyjnych które powstawaniu tych pęcherzyków mają zapobiegać. Pierwszym omawianym algorytmem wyliczania głębokich przystanków jest algorytm Pyle’a a następnie Hillsa. Na kolejnych slajdach zostały przybliżone eksperymenty których celem było zweryfikowanie korzyści jakie potencjalnie nieść miały głębokie przystanki. Jak się okazało eksperymenty te nie potwierdzają korzyści z faktu stosowania głębokich przystanków.
Wnioskiem z prezentacji jest fakt, że dzisiejsze badania absolutnie nie uzasadniają stosowania głębokich przystanków dekompresyjnych. Natomiast jak najbardziej powinniśmy zwiększać konserwatyzm naszych nurkowań czyli stosować „głębsze” przystanki nurkowe niż by to wynikało z modelu opartego o mały konserwatyzm. Celem każdego nurka powinno być zawsze przeprowadzenie dobrej i poprawnej dekompresji bez wierzenia, że zastosowanie głębszych lub płytszych przystanków pomoże nam skrócić czas dekompresji lub zmiejszyć ryzyko DCS.
Wykład prowadzony przez doktora Kota był jak zwykle doskonały i jak do tej pory zgromadził największą liczbę słuchaczy.
Godzina 17:00 – tym razem wykład prowadził Tom Mount – prawdziwa legenda nurkowania technicznego i legendarny założyciel organizacji IANTD. W latach 1992 do 2005 pełnił rolę prezesa tej organizacji. Jest także założycielem pierwszej organizacji szkolącej nurków w nurkowaniu jaskiniowym w Stanach Zjednoczonych. Przez krótki czas Tom Mount był posiadaczem rekordu świata w najgłębszym nurkowaniu na powietrzu.
Podczas prezentacji na temat „Dynamiki Przetrwania” opowiadał bardzo dużo o emocjach podczas nurkowania, zasadach które nami rządzą oraz irracjonalnych zachowaniach ludzi pod wodą. Cała prezentacja cały czas była wzbogacana opowieściami Toma które pozwalały uzmysłowić sobie jego ogromne doświadczenie.
Godzina 16:00 – Sebastian Popek opowiada o wyprawie „Grom 2010” której był organizatorem. Celem wyprawy było stworzenie dokumentacji filmowej wraku dla Muzeum Marynarki Wojennej.
Najpierw prelegent opowiedział o historii Polskiego okrętu który w czasie 2 wojny światowej był najnowocześniejszą jednostką w naszej Marynarce Wojennej. Całość przygotowań do wyprawy zajęła 2 lata! Najwięcej czasu trwało uzyskanie pozwolenia na nurkowanie na wraku.
W wyprawie wzięło udział 9 nurków z Polski i ze Szwecji. Ze względu na różne stosowane konfiguracje sprzętowe uczestnicy zostali podzieleni na 3 zespoły na obiegach otwartych, zamkniętych i pół zamkniętych. Przed każdą z ekip zostały postawione różne zadania.Pierwsza schodziła grupa składająca się z dwóch Szwedów na ccr-ach która miała określić położenie opustówki oraz zorientowanie się gdzie wysłać ekipy filmujące. Temperatura wody wahała się między 6 a 12 stopni, średnia głębokość nurkowań wyniosła 94m natomiast widoczność sięgała nawet 30m. Zespół nurkujący spodziewał się silnych prądów gdyż skok pływów w tym rejonie wynosi nawet 2m jednak okazało się, że podczas żadnego z nurkowań nie było z tym problemów. Sebastian Popek szczególnie podkreślał bardzo wysoki profesjonalizm wszystkich członków zespołu dzięki czemu wszystko było realizowane zgodnie z planem.
Dużym wyzwaniem organizacyjnym okazał się transport całego sprzętu z Polski. Ze względu na bardzo wysokie ceny w Norwegii wszystkie gazy zostały zakupione w Polsce a następnie przewiezione na miejsce. Standardową konfiguracją dla nurków na obiegu otwartym był twin 2x18l, 3 butle stage i skuter. Po każdym nurkowaniu aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia DCS nurek był rozbierany już w wodzie a następnie wjeżdżał na pokład łodzi. Sam sprzęt był wyciągany na specjalnym żurawiku. Nurkowania na Gromie Sebastian Popek określił jako poruszające. Widok orła białego na wraku okrętu na którym zginęli Polscy żołnierze chwytał za serce.
Dzięki tej wyprawie nurkowej udało się zebrać informacje które być może pozwolą zmienić postrzeganie historyków na temat sposobu zatonięcia okrętu. Największą sensacją okazało się odkrycie na prawej burcie otworu o średnicy 20m co mogło by sugerować, że okręt nie zatonął w wyniku nalotu bombowców a w wyniku uderzenia torpedy wystrzelonej z miniaturowej łodzi podwodnej. Okręt poza wyrwami po wybuchu pozostaje w idealnym stanie.
Godzina 14:00 – jesteśmy już po wykładzie Andersa Nasmana i Christiana Ekstroma. Po ich opowieści można dojść do wniosku, że ze względu na ilość wraków Alandy są ziemią obiecaną. Teraz w programie konferencji jest przerwa obiadowa. Kolejnym wykładem będzie relacja z wyprawy „Grom 2010”.
Godzina 13:00 – Podczas kolejnej godziny wykładów rozdzielamy siły redakcji i postanawiamy obstawić wykład o bezpieczeństwie nurkowania na CCR prowadzony przez Phill’a Short w sali głównej oraz prezentację odbywającą się w sali ćwiczeniowej którą prowadził znany polski instruktor GUE Wojtek Filip o tym jak należy dbać o sprzęt nurkowy.
Phill Short opowiada o rebreatherach patrząc na nie z punktu widzenia bezpieczeństwa w nurkowaniu. Rozpoczynając od wytwarzania CCRy testuje się w komorze gdzie są one podłączane do specjalnej maszyny symulującej wszelkie sytuacje jakie mogą zaistnieć pod wodą. W początkowych etapach testów nie uczestniczą nurkowie, gdyż mogło by to być niebezpieczne. Dalej są badane takie aspekty jak limity zużycia powietrza oraz absorpcji CO2 przez różnych nurków (szczupły, wysoki, zrelaksowany, .niski, ….), efektywność pracy mechanizmu oraz poziom zużycia absorbentu w zależności od głębokości na jakiej pracuje CCR.
Bezpieczne nurkowanie na rebreatherze to nie tylko sama konstrukcja ale także czynności jakie wykonuje się przed i po każdym nurkowaniu oraz dbanie o jego serwis. Testy jakie przeprowadza się przed każdym nurkowaniem obejmują: sprawdzenie sprzętu przed złożeniem, sprawdzenie zaworu jednostronnego w pętli oddechowej oraz analiza złożonego zestawu. Dodatkowo nurkując na obiegu zamkniętym należy koniecznie postępować zgodnie z instrukcjami oraz sprawdzać przepływy, gazy oraz sensory.
Prezentacja prowadzona przez Wojtka Filipa rozpoczyna się z 10 minutowym opóźnieniem. Poprzedni wykład Sebastiana Popka zgromadził bardzo dużo słuchacz którzy z ogromnym zainteresowaniem słuchali o „Planowaniu ekspedycji nurkowych”. Na pierwszy ogień idzie wykazanie jak ważnym elementem naszego wyposażenia jest maska nurkowa. Bez niej przecież nic byśmy pod wodą nie widzieli! Dobrze dobrana maska ogromnie podnosi komfort nurkowania. Aby służyła ona nam bezawaryjnie oraz jak najdłużej powinniśmy koniecznie wymienić pasek gumowy na neoprenowy oraz regularnie ją czyścić (plucie do maski przed nurkowaniem nie zwiększa jej poziomu higieny 😉 ).
Kolejnym punktem prezentacji były butle nurkowa. Prelegent zwrócił uwagę, że zewnętrzny wygląd butli i wszelkie rysy na nich mają znaczenie drugorzędne. Dużo ważniejsze jest jak wygląda butla w środku i czy nie ulega ona korozji. Powinniśmy pamiętać aby korzystać ze sprawdzonej sprężarkowni. Rozwiązaniem dla najbardziej wymagających jest stosowanie przy każdym ładowaniu własnego filtru powietrza.
Kolejne slajdy. Tym razem zawory. Powinny one chodzić jak najlżej. Same gałki powinny być wykonane z miękkiej gumy i jak najdłuższe. Docieramy do automatów. Wybierając automat powinniśmy zwracać uwagę przede wszystkim na jego odporność na zalodzenie, szczególnie jeśli nurkujemy w zimnych polskich wodach. Należy pamiętać aby nie płukać pierwszego stopnia nawet jeśli nurkowaliśmy w słonej wodzie w Egipcie. Sól zbierająca się na pierwszym stopniu stanowi dużo mniejsze zagrożenie niż woda jak może się dostać do środka podczas płukania. Drugi stopień należy płukać ale robiąc to umiejętnie. Idealnie było by po każdym nurkowaniu wcisnąć baypass automatu i przepłukać w ciepłej wodzie. Należy pamiętać, żeby woda nie spływała wężem do pierwszego stopnia.Montując automaty trzeba zwrócić uwagę, żeby węże nigdzie nadmiernie się nie zaginały. Niestety nie dane jest mi wysłuchać prezentacji do końca, gdyż biegnę posłuchać wykładu o odkryciu najstarszego szampana na świecie.
Godzina 12:00 – Kolejną prezentację poprowadził dr Mikołaj Wróbel. Tematem prelekcji a właściwie dwóch były „Przeciążenia dolnego odcinka kręgosłupa” oraz „Postępowania po urazach stawu kolanowego.”
Praktycznie każdego z nurków dźwigających ciężkie zestawy w skład których wchodzi nieraz nawet kilka butli a waga przekracza kilkadziesiąt kilogramów, bolały kiedyś plecy. W czasie prezentacji mogliśmy się dowiedzieć jak zbudowany jest kręgosłup oraz jakie mięśnie są ważne by kręgosłup mógł sprawnie funkcjonować. Już na samym początku doktor w bardzo obrazowy sposób opowiada jak nieprawidłowa postawa prowadzi do zwiększenia nawet wielokrotnie obciążeń kręgosłupa. Inne powody bólów kręgosłupa to między innymi: błędy w ćwiczeniach, zła koordynacja mięśniowa, przeciążenia a także chodzenie na szpilkach 🙂
W dalszej części wykładu usłyszeliśmy o wielu mniej lub bardziej skomplikowanych urazach oraz jak należy je leczyć. Co ciekawe okazuje się, że nie wskazane są masaż ani długotrwałe leżenie. W czasie drugiej części prezentacji mogliśmy posłuchać o urazach kolana i sposobach ich leczenia. Za prezentację o urazach kolana doktor na zeszłorocznej konferencji uzyskał najwyższe noty z pośród wszystkich prelegentów.
Godzina 11:00 – Pierwszym tematem konferencji jest eksploracja jaskiń realizowana w ramach projektu WKPP o której opowiada Casey McKinlay. Prelegent rozpoczął od przedstawienia organizacji w ramach której nurkuje oraz zasad według których działają. Casey mówił jak ważna jest praca zespołowa i jak odpowiedzialnym zadań jest nurkowanie w projekcie takim jak WKPP.
Podczas prezentacji poznaliśmy kilka bardzo interesujących faktów na temat rekordowego nurkowania (pod względem czasu spędzonego pod wodą nurkując w jaskini jak i długości eksploracji) jakie Casey McKinlay przeprowadził wraz ze swoim przyjacielem Jarrodem Jablonski. Nurkowie spędzili 11 godzin na średniej głębokości 90 metrów. Sama dekompresja trwała ponad 17 godzin! W trakcie tego nurkowaniu użyli oni kilkunastu skuterów i wielu wielu butli z gazami…
Pod koniec prelekcji mogliśmy obejrzeć film dokumentujący dokonania nurków a po jego zakończeniu wysłuchać odpowiedzi na pytanie „Jak wytrzymują kilkunastu godzinną dekompresję?” Casey McKinlay stwierdził, że do dekompresji podchodzi rutynowo. Całą operację dzieli na segmenty zależne od głębokości. W trakcie dekompresji bardzo ważna jest relaksacja, zachowaniu spokoju a także możliwość posilenia się.
Godzina 10:00 – Konferencja BalticTech 2010 została oficjalnie rozpoczęta. Po krótkim powitaniu zgromadzonych gości którego dokonał Tomasz Stachura głos został przekazany panu Bogusławowi Stasiakowi wiceprezydentowi miasta Gdynia. Pan Bogusław który sam jest nurkiem w stopniu P3 w krótkich słowach opisał czemu Gdynia jest nurkową stolicą Polski.
W oczekiwaniu na pierwszy wykład który poprowadzi Casey McKinley na temat eksploracji jaskiń przez WKPP prezentujemy Wam galerię zdjęć z terenu konferencji: galeria zdjęć z konferencji BalticTech 2010 .
